Μιλώντας το βράδυ του Σαββάτου του Λαζάρου στον Κήπο των Ηρώων ο Δήμαρχος κ. Κατσούλης ανέφερε ότι στο Μεσολόγγι και στη γύρω περιοχή ποτέ δεν χαρίστηκε τίποτε. Όλα όσα πετύχαμε στον τόπο μας τα κερδίσαμε με αγώνα και πολλές φορές με αίμα. Είμαστε λοιπόν συνηθισμένοι να αγωνιζόμαστε για να πετύχουμε κάτι.
Το 2011 μπήκε με το αριστερό για το νέο διευρυμένο Δήμο μας. Η νέα Δημοτική Αρχή, ήρθε νωρίς – νωρίς αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα από τα οποία άλλα τα περιμέναμε ότι θα εμφανισθούν έστω και στα πλαίσια ενός κεντρικού σχεδιασμού (π.χ. εφετείο, νοσοκομείο, αρχαιολογικό μουσείο, 2/39 σύνταγμα ευζώνων) και άλλα παρουσιάστηκαν από το πουθενά (κλείσιμο σχολών στο ΤΕΙ). Δεν θα ασχοληθώ με τις θεωρίες συνωμοσίας που λένε ότι για όλα φταίει ο Κατσούλης που προεκλογικά τα είχε πουλήσει όλα κλπ, γιατί αφενός δεν μπορώ να τις παρακολουθήσω σε όλο το εύρος τους και αφετέρου ξεφεύγουν πολλές φορές από τα όρια της λογικής και κινούνται στα όρια της γελοιότητας.
Αλλά έστω κι έτσι να ήταν, σήμερα εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα καλούμαστε όλοι να απαντήσουμε σε ένα βασικό ερώτημα: τι κάνουμε τώρα για τον τόπο μας;
Πολλές φορές, και το βλέπουμε όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία, το μέλλον μας πωλείται και αγοράζεται σε γραφεία με κλειστές πόρτες και σε συζητήσεις που δεν είμαστε καν προσκεκλημένοι. Σχεδιάζουν για εμάς χωρίς εμάς. Ποια πρέπει να είναι η απάντησή μας; Μας ικανοποιεί το μέλλον που σχεδιάζεται για εμάς και για τα παιδιά μας;
Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας της 1ης Ιουνίου, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να φωνάξουμε όλοι ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Πρέπει να είμαστε όλοι μια γροθιά ΑΠΕΝΑΝΤΙ σε όσα μας βάζουν στο περιθώριο. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν. Τα ψέματα τελείωσαν και δυστυχώς ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι «πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοι να κουβαλάμε στους ώμους μας τη βαριά ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά…» και ότι «….αυτό το μικρό αλωνάκι έχει πολλά ακόμη να δώσει στον τόπο και πρέπει να συνεχίσει να είναι σημείο αναφοράς…». Τα πράγματα όμως είναι πλέον οριακά και πρέπει να είμαστε πάνω από όλα ρεαλιστές: πρέπει να δείξουμε σε κάποιους ότι ο σεβασμός είναι το ελάχιστο που ζητάμε όχι για το παρελθόν μας (αφού αυτό έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται να το υπολογίζουν) αλλά για το μέλλον μας. Δικαιούμαστε και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ίση μεταχείριση και να μας αποδοθούν ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ. Δεν ζητούμε την εύνοια κανενός, απαιτούμε όμως ισονομία και ισόρροπη ανάπτυξη για την περιοχή μας, σημεία που τονίζονται και στο νόμο του Καλλικράτη.
Πρέπει όλοι αύριο να δώσουμε το παρόν στη συγκέντρωση στην Κεντρική Πλατεία στο Μεσολόγγι. Όσο περισσότεροι τόσο πιο δυνατό θα είναι το μήνυμά μας!
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
